Ergen Psikoloğu ve Ergenlerde Psikolojik Danışmanlık
Merkezimizde çocuk ve ergen bireylerin yaşadığı sorunların yargısız ve nesnel bir şekilde tespiti için güvenilirlik çalışmaları yapılmış ölçekler kullanılır. Bu ölçekler ailelerin çocuk ve ergenlerin objektif değerlendirilmesinde kullandığımız ölçüm araçlarıdır. Ergen psikolojisi üzerine alanında uzman ergen psikoloğu ve klinik psikologlar ile hizmet sağlıyoruz.
Ergenlik genellikle 13 ile 19 yaş aralığını içeren ve çocukluktan yetişkinliğe geçiş dönemini ifade eden bir süreçtir. Bununla birlikte tipik fiziksel ve psikolojik değişimler bu dönem öncesinde de başlayabilir (ergenlik öncesi dönem 9-12 yaş aralığı). Ergenlik bir keşif ve kaybolma süreci olabilir. Bu geçiş dönemi özgürlük ve özbenlik ile ilintili konular gündeme getirebilir. Birçoğu okul, cinsellik, ilaç, alkol ve sosyal hayata ilişkin zorlu kararlarla karşılaşır. İkili ilişkiler, romantizm, ilgiler ve dış görünüm bu dönemde önemini arttıran konular olarak bireyi yetişkinlik dönemine hazırlar.
- Merkezimizde çocuk ve ergen terapisi; gerekli görülen yerlerde aile terapisi hizmeti ile gerekli görülen yerlerde ise bireysel terapi hizmeti ile birlikte yürütülür.
- Çünkü çoğu zaman çocuklarda ve ergenlerde oluşan sıkıntının temelinde aile faktörleri yatmaktadır.
- Burada amaç iyi bir değerlendirme ile tespit edilmiş problem alanlarının eş zamanlı ve hızlı bir şekilde onarılmasıdır.
- Aile büyük bir sistemdir ve sistemi oluşturan her bir parçanın ayrı onarılması ve sisteme etkisinin incelenmesi gereklidir. Aile hem tekildir hem bütündür.
- Bu ölçüm araçlarının yanında tabiki ailenin iç dinamikleri çok önemlidir, çocuk ve ergenlerin yaşadıkları sorunlar ile ilgili küçük bir bilgi bile hayati bir öneme sahiptir.
Örneğin arabanın parçalarından birinin bozulduğunu hayal edelim, bu durumda araba ya aksayacak yahut tehlikeli bir şekilde yolda gitmeye devam edecektir.
Ergenlik Döneminde Ruh Sağlığı Nasıl Değişir?
İnsanların yetişkinler olarak karşı karşıya kaldıkları zihinsel sağlık koşullarının çoğu, ergenlik döneminde kendini göstermeye başlar. Aslında her beş genç yetişkinden birinde teşhis edilebilir bir bozukluk bile olabilir.
Bununla birlikte, gençler aynı zamanda kaygı, depresyon ve gelişimsel olarak uygun olan ve mutlaka dayanmayacak olan diğer sıkıntı biçimleriyle de mücadele edebilirler. Bir problemin ne zaman klinik ilgiyi hak ettiğini bilmek zordur, ancak şüpheye düştüğünüzde, bir okul danışmanını veya başka bir akıl profesyonelini sorgulamak en iyi hareket tarzıdır.
Ebeveynler, endişe duydukları bozukluğun erken uyarı işaretlerini nasıl tespit edeceklerini öğrenerek ve çocuklarının düşüncelerini ve deneyimlerini sormaktan korkmayarak yardımcı olabilirler. Akıl sağlığı koşullarıyla yüzleşmek ve tedaviye erken erişim, bir bozukluğun şiddetinin veya süresinin artmasını önleyebilir. Erken ele alındığında, çoğu koşul etkili bir şekilde yönetilebilir veya tedavi edilebilir.
Gerçekleşen hormonal ve nörogelişimsel değişikliklerle bağlantılı olarak psikososyal ve duygusal değişiklikler ve artan bilişsel ve entelektüel kapasiteler vardır. İkinci on yıl boyunca, ergenler daha güçlü akıl yürütme becerileri, mantıksal ve ahlaki düşünme geliştirir ve soyut düşünme ve rasyonel yargılarda bulunma konusunda daha yetenekli hale gelir. Ayrıca, diğer insanların bakış açılarını daha fazla dikkate alabilirler ve genellikle hayatlarında karşılaştıkları sosyal sorunlar hakkında bir şeyler yapmak isterler.
Aynı zamanda, ergenler benlik duygularını geliştirmekte ve pekiştirmektedir. Cinsel kimlik gelişimi de dahil olmak üzere bu artan öz kimlik, diğer insanların, özellikle de akranlarının görüşleri hakkında artan endişeyi beraberinde getiriyor.
Tipik Ergen Davranışı Nedir?
Ebeveynler için ortak bir soru, “Tipik ergen davranışının ne olduğunu nasıl bilebilirim?” Ergenlerin ebeveynlerini sorgulamaları, sınırları zorlamaları ve benlik algılarını geliştirirken bazı “büyüme sancıları” yaşamaları beklense de, ebeveynlerin bu tipik gelişim aralığının dışında kalan şeyleri tanımlaması zor olabilir.
Ebeveynler, sağlıklı sınırları zorlamak ve gençleriyle olumlu bir ilişki geliştirmek arasında denge kurmakta zorlanabilirler.
Ekstra destek aramak için minimum bir eşik yoktur. “Asi davranış”, gencin yardım istediğinin, ancak sormak için gerekli iletişim becerilerine sahip olmadığının bir işareti olabilir. Birincil doktor, hangi davranışın gelişimsel olarak uygun olduğu ve uygun bir terapiste yönlendirmeler için mükemmel bir kaynaktır.
Bir ebeveyn terapinin yardımcı olup olamayacağını merak ediyorsa veya bir genç bir terapisti görmek istediyse, bu endişeleri gidermek için en azından bir ergen psikoloğu ile ilk görüşmeyi istemek faydalı olabilir. Ekstra destek aramak için minimum bir eşik yoktur.
Ergenlerle Terapi
Ergen beyinleri yetişkin beyinlerinden farklı olduğu için, ergenlerle yapılan terapi, yetişkinlerle yapılan terapi ile aynı görünmemektedir.
Ergenleri terapideyse ebeveynlerin akıllarında tutabilecekleri şeyler şunlardır:
- İlişki anahtardır. Herhangi bir terapötik ilişkinin en önemli parçası terapistle güven ve uyumdur ve bu özellikle ergenler için geçerlidir. Bu, gencin güvenebileceği ve kiminle anlaşabileceği bir ergen psikoloğuna sahip olması gerektiği anlamına gelir.
- Mahremiyet ve mahremiyet esastır. Birçok ebeveyn, gençlerinin terapi seanslarında neler olduğunu bilmek ister. Merak anlaşılabilir; bununla birlikte, gencin veya terapistin seanslardaki bilgileri ifşa etmesini istemek genellikle yarardan çok zarar verir. Bu durumda, ergene, ebeveyninin mahremiyetine saygı duyacağını bildirmek, oturumlarına katılmalarına ve bunlardan yararlanmalarına izin verebilir.
- Ergen psikoloğu güvenlik endişelerini ele alacaktır. Terapistler zorunlu muhabirlerdir, yani çocuk istismarını bildirmeleri gerekir. Terapistler ayrıca, bir danışanın aktif olarak intihara meyilli olup olmadığını veya başka birine zarar vermeyi planlayıp planlamadığını da açıklar. Gizliliğin sınırlarını ele almak ve ebeveynlerle tam olarak hangi bilgilerin paylaşılıp paylaşılmayacağını belirlemek için terapinin başlangıcında ortak bir seans yapılması yararlı olabilir.
- Ergenlerle yapılan terapi, yetişkinlerle yapılan terapiden farklıdır. Ebeveynler, ergenlerinin terapistle “sadece sohbet ettiği” veya “küçük konuşmalar yaptığı” konusunda endişe duyabilir. Terapötik ilişki anahtar olduğundan, ergen için önemli olan herhangi bir konu oturumlarında önemlidir. Bu nedenle, “sadece sohbet etmek” diye bir şey yoktur. Gençlere tartışılan konuları seçme özgürlüğü vermek, terapistleriyle kendilerini güvende hissettikleri için daha sonra “daha derine inmek” için zemin hazırlar. Benzer şekilde ergenin gelişim düzeyine bağlı olarak seanslarında oyun oynayarak ilişkiler kurabilirler. Bunların hepsi uygun ve tedavi edicidir.
Bir ebeveyn, çocuğunun başına gelen her şeyi kontrol edemez ve hiçbir ebeveyn mükemmel değildir. Ergenin ebeveynleri dışındaki yetişkinlerden terapiye ve desteğe ihtiyacı olduğunu kabul etmek, iyi ebeveynliğin bir parçasıdır ve ebeveynin çocuğunu bir şekilde “başarısızlığa uğrattığını” göstermez.
Ergenlerin hem küçük çocuklardan hem de yetişkinlerden farklı ihtiyaçları vardır. Psikolojik ihtiyaçlarını belirlerken ve uygun bakımı sağlarken, yaşamlarının benzersiz evrelerini anlamak ve bulundukları yerde karşılamak önemlidir.
Ergenlerde Başlıca Psikoterapi Çalışma Konuları
- Ergenlik Dönemi Depresyonu
- Sınav ve Sınanma kaygısı
- Ergenlik Dönemi Davranış Problemleri
- Ergenlikte Öfke ve Saldırganlık
- Ergenlikte Suç İşleme
- Ergenlikte benlik saygısı
- Aile ile Çatışma ve İletişim
- Fobiler (Karanlık,Fırtına, Yükseklik, Kapalı Alan..)
- Sosyal Fobi, Sosyal Kaygı
- Teknoloji Bağımlılığı ile Çalışma
- Uyku Problemleri ve Kabuslar
- Travmalar-Kayıp ve Yas ile Başetme